|
|
|
ชื่อ Thai Name |
กระแจะ Krachae |
|
|
ชื่อวิทยาศาสตร์ Scientific Name |
Naringi crenulata (Roxb.) Nicolson |
|
|
วงศ์ Family |
RUTACEAE |
||
|
ชื่ออื่น ๆ Other Name |
ขะแจะ khachae (ภาคเหนือ) ตุมตัง tum tang (ภาคกลาง ราชบุรี) พินิยา phi-ni-ya (เขมร) tanaka
|
||
|
ลักษณะ Characteristics |
ไม้ต้น สูงถึง 15 เมตร กิ่งก้านมีหนาม ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่ เรียงสลับหรือออกเป็นกระจุก ดอกช่อ ออกที่ซอกใบ กลีบดอกสีขาวอมเหลือง ผลสด รูปกลม เมื่อสุกสีดำ |
||
|
การกระจายพันธุ์ Distribution |
พบตามป่าเบญจพรรณทั่วไป รวมไปถึงป่าเต็งรังและป่าดิบแล้ง ที่ระดับความสูงจากระดับทะเลประมาณ 100-400 เมตร ในประเทศไทยพบทางภาคเหนือและภาคตะวันตกเฉียงใต้ ในต่างประเทศพบที่เมียนมาร์ ปากีสถาน ศรีลังกา อินเดีย บังกลาเทศ มณฑลยูนนานของจีน และในภูมิภาคอินโดจีน ออกดอกราวเดือนมีนาคมถึงพฤษภาคม ผลจะแก่ราวเดือนพฤษภาคมถึงตุลาคม
|
||
|
ประโยชน์ Utilization |
เปลือกต้น รสขม ใช้แก้ไข้ ขับผายลม บำรุงดวงจิตให้แช่มชื่น แก่น แก้โลหิตพิการ แก้กระษัย ใบ รสขมเฝื่อน ผสมกับสมุนไพรอื่น ต้มกิน แก้ลมบ้าหมู ราก รสขมเย็น แก้โรคลำไส้ แก้ปวดท้องบริเวณลำไส้ใหญ่ และบริเวณลิ้นปี่ ขับเหงื่อ ฝนกับน้ำสะอาดใช้ทาหน้าแทนแป้งทำให้ผิวสีเหลือง แก้สิวฝ้า เป็นยาถ่าย ผล รสขมเฝื่อน เป็นยาบำรุง เนื้อไม้ เหนียวสีขาว ใช้ทำครก สากกระเดื่อง ลูกหีบ หวี ไม้เท้า และด้ามร่ม เปลือกต้นและเนื้อไม้ เป็นเครื่องหอมประทินผิวพรรณ |
||
|
แหล่งข้อมูล Reference |
- พืชสมุนไพรในสวนป่าสมุนไพรเขาหินซ้อน ฉบับสมบูรณ์ น. 9 - สยามไภษัชยพฤกษ์ น. 136 - สมุนไพรไทย มรดกไทย น. 62 - สมุนไพรไม้พื้นบ้าน (3) น. 234-237 |
||
|
พิกัด UTM คิวอาร์โค้ด QR Code |
101º 30´ 26.0" E 13º 45´ 01.6" N 47P 0770759 m.E 1520876 m.N 47P 0771124 m.E 1521532 m.N
|
|
ขยายพันธุ์โดย : การเพาะเมล็ด การปักชำด้วยกิ่งอ่อนหรือราก |
