|
|
|
ชื่อ Thai Name |
ขี้ตุ่น Khi tun |
|
|
ชื่อวิทยาศาสตร์ Scientific Name |
Helicteres angustifolia L. |
|
|
วงศ์ Family
|
MAVACEAE |
||
|
ชื่ออื่น ๆ Other Name |
ขี้อ้น khi on (ภาคตะวันตกเฉียงใต้) เข้ากี่น้อย khao ki noi (ภาคตะวันออก) ปอขี้ไก่ po khi kai, ปอเต่าไห้ po tao hai, ไม้หมัด mai mat (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) ปอมัดโป po mat po (ภาคตะวันออกเฉียงใต้) ป่าเหี้ยวหมอง pa hiao mong, หญ้าหางอ้น ya hang on (ภาคเหนือ) ยำแย่ yam yae (ภาคใต้) |
||
|
ลักษณะ Characteristics |
ไม้พุ่ม สูงได้ถึง 3 เมตร ทุกส่วนมีขนปกคลุม ใบเดี่ยว เรียงสลับ ดอกช่อ ออกที่ซอกใบ กลีบดอกสีน้ำเงินซีดหรือชมพู ผล รูปทรงกระบอก มีขนสากปกคลุม |
||
|
การกระจายพันธุ์ Distribution |
พบตามป่าเบญจพรรณ ป่าเต็งรัง เขาหินปูน ความสูงจากระดับน้ำทะเล 50-900 เมตร ออกดอก และเป็นผล ช่วงเดือนเมษายนถึงสิงหาคม |
||
|
ประโยชน์ Utilization |
ใบ ทาแผล มีหนอง ทั้ง 5 ปรุงยาต้มแก้ไข้มาลาเรีย Whole plant: antimalarial |
||
|
แหล่งข้อมูล Reference คิวอาร์โค้ด QR Code |
-
|
|
|
||
|
|
